Νίκος Βέρτης - Όνειρο αληθινό

Παραμύθι όμορφο ( έγραψ ‘ η αγάπη)
Ζούμε απόψε πάλι ( το γλυκό μας μονοπάτι)
Τ’όνειρο ζωντάνεψε ( μέσ’απ’αγκαλιές)
Μ’ένα μόνο χάδι ( ένιωσα με θες)

Παραθύρι άνοιξες ( φύσηξε αγάπη)
Μέσα στην ψυχή μου ( σκούπισε το δάκρυ)
Τρόμαξα, με σκέπασες ( με χαϊδεψες γλυκά)
Κι έκλαψες μαζί μου (που Όνειρο καλά)

Όνειρο αληθινό ( καθώς σκοτίνιασε βιώνω)
Απόψε πάλι ζω ( τον παράδεισο….Δε μετανιώνω)
Στην αγκαλιά σου ( ας χανόμουνα μία ζωή)
Ονειρο αληθινό ( μικρή μου ανατολή)
Φοβάμαι να σκεφτώ ( τι θ’απογίνω)
Πως ζω μακριά σου ( κοινός θνητός θα παραμείνω)

Μια καρδιά ζωντάνεψε ( χάρη σε εσένα)
Κι είναι η δική μου ( χαρά μαλαματένια)
Νιώθω πως στο πλάι σου ( ζω ένα θαύμα)
Βρίσκω τη ζωή μου ( γιατρεύω κάθε τραύμα)

Όνειρο αληθινό ( καθώς σκοτείνιασε βιώνω)

Απόψε πάλι ζω ( τον παράδεισο….Δε μετανιώνω)
Στην αγκαλιά σου ( ας χανόμουνα μία ζωή)
Ονειρο αληθινό ( μικρή μου ανατολή)
Φοβάμαι να σκεφτώ ( τι θ’απογίνω)
Πως ζω μακριά σου ( κοινός θνητός θα παραμείνω)