Γιάννης Πλούταρχος - Πανσέληνο

Με μια πανσέληνο η νύχτα αρμενίζει...
και μεσ' το πλοίο της φωτιάς είμαι και εγώ...
μεθώ για εκείνη που στη σκέψη μου γυρίζει...
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ...
και στην ανάμνησή της πάλι ναυαγώ.

Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω,
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.

Μετρώ για χάρη της την άμμο και τα αστέρια...
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά...
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαίρια...
κρύβονται πίσω κάτι σύννεφα λαδιά.

Με μια πανσέληνο στα μάτια της γυρίζω,
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά...
με απορίες την ψυχή μου βασανίζω...
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά.