Δέσποινα Βανδή - Tο νησί

Βράδυ, αγάπη και φιλιά,
καλντερίμια κι αγκαλιά,
tο νησί έχει μεθύσει,
κι ο έρωτας χορό έχει στήσει.

Και στην άκρη της γιορτής,
λυπημένος θεατής,
να κοιτώ και να υποφέρω,
που να βρίσκεσαι δεν ξέρω.

Το κύμα στο λιμάνι σκάει,
και το νησί δεν με χωράει,
Μακρυά σου αυτό το καλοκαίρι,
χαμένο μοιάζει από χέρι.

Ψάχνω ένα πλοίο να την κάνω,
κοντά σου να 'ρθω κι όταν φτάνω,
μ' όλη μου την φωνή που θα 'χω,
να πω για σένα πως υπάρχω.

Ήλιος, θάλασσα και φως,
κέφια έχει ο Θεός,
Μα εγώ έχω χειμώνα,
κι η ψυχή μου μαύρο χρώμα.

Τέτοια νύχτα μαγική,
στήνει ο κόσμος μια γιορτή,
Μα εγώ δε συμμετέχω,
τι δεν θα 'δινα να σ' έχω.


Το κύμα στο λιμάνι σκάει,
και το νησί δεν με χωράει,
Μακρυά σου αυτό το καλοκαίρι,
χαμένο μοιάζει από χέρι.

Ψάχνω ένα πλοίο να την κάνω,
κοντά σου να 'ρθω κι όταν φτάνω,
μ' όλη μου την φωνή που θα 'χω,
να πω για σένα πως υπάρχω.



Το κύμα στο λιμάνι σκάει,
και το νησί δεν με χωράει,
Μακρυά σου αυτό το καλοκαίρι,
χαμένο μοιάζει από χέρι.


Ψάχνω ένα πλοίο να την κάνω,
κοντά σου να 'ρθω κι όταν φτάνω,
μ' όλη μου την φωνή που θα 'χω,
να πω για σένα πως υπάρχω.